Journalist Klaas Salverda heeft iets met kranten. Zoveel zelfs dat hij een boek heeft gewijd aan het fenomeen krant. De titel van het boek is “Testament van de Pers”. Het boek is een collage van krantenartikelen geworden en geeft een overzicht over wat er zich de afgelopen veertig jaar in zowel binnenland als buitenland heeft afgespeeld. Testament van de Pers is echter meer dan het zoveelste overzicht. Salverda zelf ziet het boek ook als een soort noodkreet. Een noodkreet voor het behoud van kranten in hun traditionele papieren verschijningsvorm.

Salverda heeft van kinds af aan krantenartikelen die hem interesseerden uitgeknipt en bewaard. Hierdoor nam hij de informatie beter tot zich, aldus de journalist, maar daarnaast gaf het hem ook een bepaalde mate van houvast en overzicht. Salverda laat weten dat het hem zorgen maakt dat kranten steeds minder deze functie hebben, want er zijn meer mensen die kranten nodig hebben om orde te scheppen in de dagelijkse hoeveelheid van actualiteiten en gebeurtenissen. Dit is ook precies  de reden waarom Salverda dit boek heeft uitgebracht.

Het 600 pagina’s tellende boek is naast een noodkreet voor behoud van de krant ook zeker een lofzang voor de krant. Er kan niets op tegen het gevoel van krantenpapier dat door je vingers gaat en de typische geur van “een verse krant”. Salverda is van mening dat kranten in de toekomst slechts een kleine bijrol zullen vertolken in het verslaan van het nieuws en bovendien zal hij er niet van opkijken als er in de (verre?) toekomst zelfs geen kranten meer in papieren vorm worden uitgebracht. Zijn mening wordt gestaafd door de kille cijfers, want in de afgelopen 15 jaar is de oplage van kranten met maar liefst 40% gedaald.

Hoewel kranten als Trouw en Volkskrant vandaag de dag nog goed presteren is dit geen garantie dat kranten weer toekomst hebben. Salverda is van mening dat kranten steeds meer een eenheidsworst zijn geworden, zeker nu steeds vaker copy wordt gedeeld. Daarnaast is alle moeite van flitsende magazine-achtige kranten vergeefse moeite, omdat dit soort noodgrepen de lezers niet terugbrengen.

Ondanks het negatieve scenario gloort er toch nog een beetje licht aan de einder. De kracht van het geschreven woord heeft vaker in een diep dal gezeten en is hier tenslotte ook altijd weer uitgekomen.

 

 

 

Rate this post